Halloween


Ang tagal ko rin nawala sa blog na ‘to! Hindi rin naman ako masyadong naging busy, more on arte lang talaga. Papanindigan ko lang ‘yung title ng blog ko, kaya more on drama king lang ako nitong mga nakaraang araw. Pero sa totoong buhay kapag nakasama n’yo ko, hindi talaga ako emo. Gusto ko puro fun-fun ang nasa paligid. Nagiging emo/drama king lang talaga ako kapag mag-isa ako at nagmomoment.

Pero hindi talaga yan ang kwento ko ngayon. Hihi. Wala lang ‘to. Gusto ko lang ng chikahan tayo, kumustahan ganyan. Matapos ang araw ng mga patay, I’m sure buhay na buhay na naman tayo sa ating mga buhay. Ahi. Share ko lang ‘yung naging costume ko last Halloween Party sa office. Actually, wala naman talagang todong prize ito. Sapat lang. Naging event na lang din siya kasi masaya magcostume. At lagi ko nga sinasabi sa mga teammates ko, you only wear costume once a year. Kaya ienjoy na! This year, movie theme kami sa office. Ayoko naman malimitahan sa isang pelikula ang team ko kaya ang theme naming: highest-grossing films of all time! Why not ‘diba? Ahi. So pabonggahan na. 




I decided to be Jack Sparrow from the Pirates of the Caribbean.



Last year, ang theme ng team ko ay Plants vs Zombies.  Haha.  Kariran din talaga! At nanalo kaming best team. Tapos nanalo akong best in costume. Ngayong year na ‘to, natalo kami ng mga taga-Alice in Wonderland. Karir din naman kasi ‘yung kanila. Okay na ‘yun, nanalo na naman ako last year.




So siguro ang point ng entry na 'to ay magmaganda ako. Haha. Chika lang. Gusto ko talaga ang Halloween eh. Ang sarap kasi magcostume. Dala na rin siguro ng pagiging theater person kaya kinakarir ko ang event na 'to. First time ko magpost ng picture ko sa blog na 'to! Hihi. :D

Next week, pasukan na naman sa Masters. Sana maging exciting ulit ang buhay ko. 

-----

Halloween is a 1978 American independent horror film directed, produced, and scored by John Carpenter, co-written with Debra Hill, and starring Donald Pleasence and Jamie Lee Curtis in her film debut and the first installment in the Halloween franchise. The film is set in the fictional midwestern town of Haddonfield, Illinois. On Halloween, six year old Michael Myers murders his older sister by stabbing her with a kitchen knife. Fifteen years later, he escapes from a psychiatric hospital, returns home, and stalks teenager Laurie Strode and her friends. Michael's psychiatrist Dr. Sam Loomis suspects Michael's intentions, and follows him to Haddonfield to try to prevent him from killing.

Comments

  1. Mac CallisterNovember 3, 2011 at 2:02 PM

    i-post nga yang mga taga alice in wonderland na yan ng makita ko!haha

    ReplyDelete
  2. ShenanigansNovember 3, 2011 at 9:04 PM

    hangkyut nung mga zombies

    ReplyDelete
  3. NOXNovember 4, 2011 at 9:25 AM

    benta ang zombies!!! hehehehe

    ReplyDelete
  4. Drama KingNovember 4, 2011 at 10:04 AM

    @Mac: Nasa FB ko! Haha. Check check mo lang. :)

    @Shenanigans and Nox: Salamat po! Hihi. :D

    ReplyDelete
  5. kalansaycollectorNovember 15, 2011 at 1:45 AM

    panaloooooo! :p

    shet speaking of masters, sad hindi ako nakapagenrol this sem. :(

    well dahil sa work sched galore. ugh.
    saya nagmamasters ka rin pala. :)

    ReplyDelete
  6. Drama KingNovember 15, 2011 at 7:13 AM

    @Kalansay: Salamat po! Sayang naman. Kitakits tayo minsan sa Diliman. :D

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Just My Luck

P ara iwas muna sa nakakabagabag na drama ng buhay ko, naisip kong ibahagi ang kwentong ito sa blog ko. Hindi naman ‘to paglayo sa tema ng blog ko kasi sabi ko naman jan sa itaas na bahagi, ang buhay ay puno ng drama or comedy rin. Haha. Ewan ko lang kung comedy ba talaga ‘tong kwento na ‘to o isang tragedy ala Oedipus Rex. Pero syempre, magdadahilan ako jan dahil ang depinisyon naman ng tragedy ayon kay Plato (sa kanyang Poetics) ay may pagkakamali sa desisyon at paghusga ng pangunahing tauhan. Sa kwentong ‘to, parang may halo ng divine intervention eh. Oo alam ko naman na dapat sa barangay na ‘ko nagpapaliwanag. Ganito kasi 'yun. Isang araw, may nagtext sa'kin. Number lang at nagpapacute. Okay naman ako sa konsepto ng textmate pero gusto ko naman malaman kung saang lupalop nila nakuha ang number ko. So more tanong-tanong ako ganyan. ‘Nung una, more pacute pa si koya na kesyo na-wrong send genyan. Eh hindi naman ako tanga at ipinanganak kahapon. So napilit ko rin siya. P...
Read more

Melancholia

A t ako ay muling nagsulat. Sabi ko, gusto ko ng isara ang blog na ito. Parte ng mga pagbabago na gusto kong gawin ngayong bagong taon. Pakiramdam ko kasi, kinukulong ko ang sarili ko sa mga pangyayari ng nakaraan kapag nagsusulat at nagkukuwento ako rito. Tulad ng isang ibon, para akong nasa hawla kahit bukas naman ang pintuan nito. Pilit kong isinisiksik ang sarili ko sa apat na sulok nito, kahit kayang-kaya naman ng pakpak ko na ako ay ilipad. Pero may kung anong puwersa ang nagsasabi na huwag. O maaaring huwag muna. Siguro kasi, parte na ng pagkatao ko ang pagiging emosyonal. At kailangan ko ng takbuhan kapag hindi ko na kaya. Kapag pakiramdam ko eh guguho na ang mundo ko. Kailangan kong isigaw ang lahat ng galit at pagkabigo sa puso ko. At dito, malaya akong magagawa ang mga iyon. Positibo ko naman na ang sinalubong ang bagong taon na ito pero parang sumpa, binabalik ako ng mga pangyayari sa kalungkutan. Sabi nila, it’s all in the mind. Na tipong puwede mo naman iko...
Read more

Hiram na Mukha

G usto ‘ata talagang gawing memorable year sa’ken ni Papa Jesus ang 2011. Hindi ko naman talaga hobby ang makipag-EB sa mga hindi ko kilala at hindi pa nakikita ang picture pero jumajackpot talaga ako nitong mga nakaraang buwan. Una na nga ang mahiwagang kuwento ng bingot. Akala ko natuto na ‘ko pero inulit ko pa rin. ‘Nung kinwento ko sa mga kaibigan ko ‘yung kay bingot, lahat sila sinabi sa’ken na kung hindi raw bingi/pipe ang mamimeet ko next time, eh kuba naman. Natakot talaga ako. Kaya sabi ko sa sarili ko, hinding-hindi na ko makikipag-EB kung wala namang pictures online. Gusto ko kahit paano may idea naman ako ng itsura. Kasi hindi ko na alam ang magiging reaksyon ko kung another bingot or kuba ang mameet ko. Hindi naman sa inaalipusta o hinahamak ko sila. Sa totoo lang po ako. Rang! So eto na nga ang kwento.  May number sa phone ko ang isang lalaki na nakita ko ang number sa Downelink. Itago na lang natin siya sa pangalang Robert. Pogi si Robert. Isa sa mga ras...
Read more